Tου ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΓΕΙΤΟΝΑ
Γενικού Διευθυντή Εκπαιδευτηρίων Γείτονα
Βρίσκομαι στο Σοφικό Κορινθίας, Σάββατο 15.12.2018, με παιδιά Β’, Γ’, Δ’, Ε’, Στ’ Δημοτικού και Α’ Γυμνασίου. Μετά το μεσημεριανό γεύμα πήρα την πρωτοβουλία και με μια δυνατή αλλά μελωδική φωνή προσκάλεσα όσα παιδιά ήθελαν να έρθουν κοντά μου για να τους πω το παραμύθι των παιδικών μου χρόνων. Με μεγάλη μου χαρά είδα ότι προσήλθαν όλα τα παιδιά. Αρχίζοντας το παραμύθι μου απόλυτη σιγή απλώθηκε. Δεν είμαι παραμυθάς. Δάσκαλος είμαι όμως κάτι τα συνάρπασε και τα συγκίνησε. Το έβλεπα στα μάτια τους. Η ευχαρίστηση αντανακλούσε στο χαμόγελό τους. Ακολούθησαν ερωτήσεις μεστές, ανθρώπινες, συγκινητικές. Αλήθεια με ποιο video game θα ένιωθαν έτσι οι μαθητές μου και θα είχαν την ευκαιρία να υποβάλλουν μεστές ερωτήσεις; Έτσι πήρα το θάρρος να γράψω για τον πόλεμο μεταξύ του ζωντανού παραμυθιού και του παραμυθιού από το video game.
Γενικού Διευθυντή Εκπαιδευτηρίων Γείτονα
Βρίσκομαι στο Σοφικό Κορινθίας, Σάββατο 15.12.2018, με παιδιά Β’, Γ’, Δ’, Ε’, Στ’ Δημοτικού και Α’ Γυμνασίου. Μετά το μεσημεριανό γεύμα πήρα την πρωτοβουλία και με μια δυνατή αλλά μελωδική φωνή προσκάλεσα όσα παιδιά ήθελαν να έρθουν κοντά μου για να τους πω το παραμύθι των παιδικών μου χρόνων. Με μεγάλη μου χαρά είδα ότι προσήλθαν όλα τα παιδιά. Αρχίζοντας το παραμύθι μου απόλυτη σιγή απλώθηκε. Δεν είμαι παραμυθάς. Δάσκαλος είμαι όμως κάτι τα συνάρπασε και τα συγκίνησε. Το έβλεπα στα μάτια τους. Η ευχαρίστηση αντανακλούσε στο χαμόγελό τους. Ακολούθησαν ερωτήσεις μεστές, ανθρώπινες, συγκινητικές. Αλήθεια με ποιο video game θα ένιωθαν έτσι οι μαθητές μου και θα είχαν την ευκαιρία να υποβάλλουν μεστές ερωτήσεις; Έτσι πήρα το θάρρος να γράψω για τον πόλεμο μεταξύ του ζωντανού παραμυθιού και του παραμυθιού από το video game.
Αλήθεια πόσο αγγίζει την πραγματικότητα ένα παραμύθι; Με ποια χρώματα και αρώματα φτάνει στην όραση και την όσφρηση ενός παιδιού; Πόσο επιδρά στην ψυχοσύνθεσή του και πόσο διαποτίζει τα οράματά του και τους στοχασμούς του; Είναι το ζωντανό παραμύθι, η θαλάσσια αύρα που δροσίζει το πρόσωπο ενός παιδιού όταν κάθεται μπροστά στο απέραντο γαλάζιου του παππού και της γιαγιάς.
Το παραμύθι που αφηγούνται οι παραμυθάδες παππούδες, γιαγιάδες και γονείς είναι ένα χάδι απαλό, είναι μια μυροβόλος πνοή, μια θεϊκή μουσική που αγκαλιάζει το παιδί και το ταξιδεύει στον κόσμο της στοχοθεσίας, της δράσης, του αναγνώσιμου και κατανοητού συμπεράσματος.
Το παραμύθι εμπεριέχει αντιθέσεις και στρατηγικές επινοήσεις που μας εκπλήττουν. Όμως το αποτέλεσμα είναι πάντα συμβατό με το ωραίο και το ανθρώπινο. Με τις ζωντανές και πηγαίες αφηγήσεις εξασφαλίζεται ένα κλίμα ηρεμίας μέσα στο οποίο ενδυναμώνεται ο ψυχικός και πνευματικός κόσμος του παιδιού. Πέρα από τα παραμύθια της χαράς και του ηρωισμού υπάρχουν παραμύθια με περιεχόμενο θανάτου, χωρισμού, ασθενειών. Όλα αυτά δίνουν την ευκαιρία στο παιδί να δημιουργήσει την πνευματική υποδομή και το ψυχικό σθένος για την αντιμετώπιση πραγματικών καταστάσεων. Ο Φρόιντ υποστηρίζοντας την υψίστη παιδαγωγική αξία του παραμυθιού κατέληξε στο συμπέρασμα ότι: «το επαναλαμβανόμενο παραμύθι φέρνει στην επιφάνεια ξεχασμένα κομμάτια του ψυχισμού του παιδιού και το βοηθά να τα διαχειριστεί και να τα περάσει». Κάθε παραμυθάς ανάλογα με το ηχόχρωμα της φωνής του, τη ροή του λόγου και το δείκτη αγάπης προς τους ακροατές δημιουργεί τις προϋποθέσεις για να δυναμώσει το παιδί μέσα του, να συνειδητοποιήσει τις πραγματικότητες και να ετοιμαστεί να τις αντιμετωπίσει εάν ποτέ βιώσει παρόμοιες καταστάσεις.
Στη ζωντανή αφήγηση ο κάθε ακροατής έχει τη δυνατότητα να υποβάλλει ερωτήσεις και να λύσει απορίες που γεννήθηκαν μέσα του. Αυτή η άμεση αλληλεπίδραση είναι ιδιαίτερα βοηθητική για το κτίσιμο βιωματικής και συναισθηματικής υποδομής, στοιχεία που θα αποτελέσουν αναπόσπαστα γνωστικά και συναισθηματικά υλικά, όχι μόνο για την εφηβική, αλλά και την ενήλικη ζωή του.
Αλήθεια ποιο video game μπορεί να ενθρονίσει στο πνευματικό και ψυχικό κόσμο του παιδιού αυτά τα ανεκτίμητα «οικοδομικά υλικά» τα οποία μπορούν να συγκρατήσουν ολόρθο τον άνθρωπο στις ώρες μια μεγάλης ψυχικής ή πνευματικής ταραχής.
Το παραμύθι που αφηγούνται οι παραμυθάδες παππούδες, γιαγιάδες και γονείς είναι ένα χάδι απαλό, είναι μια μυροβόλος πνοή, μια θεϊκή μουσική που αγκαλιάζει το παιδί και το ταξιδεύει στον κόσμο της στοχοθεσίας, της δράσης, του αναγνώσιμου και κατανοητού συμπεράσματος.
Το παραμύθι εμπεριέχει αντιθέσεις και στρατηγικές επινοήσεις που μας εκπλήττουν. Όμως το αποτέλεσμα είναι πάντα συμβατό με το ωραίο και το ανθρώπινο. Με τις ζωντανές και πηγαίες αφηγήσεις εξασφαλίζεται ένα κλίμα ηρεμίας μέσα στο οποίο ενδυναμώνεται ο ψυχικός και πνευματικός κόσμος του παιδιού. Πέρα από τα παραμύθια της χαράς και του ηρωισμού υπάρχουν παραμύθια με περιεχόμενο θανάτου, χωρισμού, ασθενειών. Όλα αυτά δίνουν την ευκαιρία στο παιδί να δημιουργήσει την πνευματική υποδομή και το ψυχικό σθένος για την αντιμετώπιση πραγματικών καταστάσεων. Ο Φρόιντ υποστηρίζοντας την υψίστη παιδαγωγική αξία του παραμυθιού κατέληξε στο συμπέρασμα ότι: «το επαναλαμβανόμενο παραμύθι φέρνει στην επιφάνεια ξεχασμένα κομμάτια του ψυχισμού του παιδιού και το βοηθά να τα διαχειριστεί και να τα περάσει». Κάθε παραμυθάς ανάλογα με το ηχόχρωμα της φωνής του, τη ροή του λόγου και το δείκτη αγάπης προς τους ακροατές δημιουργεί τις προϋποθέσεις για να δυναμώσει το παιδί μέσα του, να συνειδητοποιήσει τις πραγματικότητες και να ετοιμαστεί να τις αντιμετωπίσει εάν ποτέ βιώσει παρόμοιες καταστάσεις.
Στη ζωντανή αφήγηση ο κάθε ακροατής έχει τη δυνατότητα να υποβάλλει ερωτήσεις και να λύσει απορίες που γεννήθηκαν μέσα του. Αυτή η άμεση αλληλεπίδραση είναι ιδιαίτερα βοηθητική για το κτίσιμο βιωματικής και συναισθηματικής υποδομής, στοιχεία που θα αποτελέσουν αναπόσπαστα γνωστικά και συναισθηματικά υλικά, όχι μόνο για την εφηβική, αλλά και την ενήλικη ζωή του.
Αλήθεια ποιο video game μπορεί να ενθρονίσει στο πνευματικό και ψυχικό κόσμο του παιδιού αυτά τα ανεκτίμητα «οικοδομικά υλικά» τα οποία μπορούν να συγκρατήσουν ολόρθο τον άνθρωπο στις ώρες μια μεγάλης ψυχικής ή πνευματικής ταραχής.
RSS Feed
