«Αγαπούσα πάρα πολύ το διάβασμα», τόνισε στα παιδιά. «Οι καλύτερές παιδικές μου στιγμές ήταν όταν πλάγιαζα το βράδυ με ένα βιβλίο και το προχωρούσα. Ένιωθα πάρα πολύ χαρούμενος! Λοιπόν, αυτή τη χαρά ήθελα να την κρατήσω, αλλά κατασκευάζοντας πλέον εγώ ο ίδιος τις ιστορίες…Δεν χρειάζεται να είστε ιδιαίτερα ευφυείς για να γράψετε ένα μυθιστόρημα. Χρειάζεται αθωότητα, να πιστεύεις στην ιστορία σου, να είσαι λίγο παιδί επειδή κάνεις ένα παραμύθι».
Μετά από δυο χρόνια κυκλοφόρησε «Ο μικρός Έλληνας», όπου ο αφηγητής βρίσκεται στο νοσοκομείο για εγχείρηση στο πόδι και μετά, μένει σε ένα ξενοδοχείο δίπλα στον Κήπο του Λουξεμβούργου. Oι Κήποι γίνονται η πηγή της έμπνευσής του. Ξαφνικά εμφανίζονται όλοι οι ήρωες των παιδικών του χρόνων: Από τον Γιάννη Αγιάννη, τον Μάριο και την Τιτίκα των «Αθλίων» μέχρι τον Ροβινσώνα Κρούσο και τον Γιώργο Θαλάσση. «Αυτοί οι ήρωες των παιδικών μου χρόνων είναι που με έκαναν να αγαπήσω τη λογοτεχνία και να διαλέξω αυτό το επάγγελμα. Κάποτε έπρεπε να τους πω ένα ευχαριστώ. Τους νοσταλγούσα κιόλας, αναρωτιόμουν τι εντύπωση θα μου έκαναν όλα αυτά τα βιβλία τώρα που μεγάλωσα. Την ιδέα του μυθιστορήματος μου την έδωσε αυτή η αναπηρία που είχα για δύο μήνες, όταν έκανα μια σημαντική εγχείρηση σε μια αρτηρία στο πόδι και κυκλοφορούσα με πατερίτσες».
Τακτικά τα τελευταία χρόνια, όσο του το επέτρεπε η υγεία του, διοργάνωνε και δίδασκε στο καθιερωμένο σεμινάριο δημιουργικής γραφής στον Πολυχώρο Κέντρου Ελέγχου Τηλεοράσεων στην Κυψέλη. Χρησιμοποιούσε τις ασκήσεις που επινοήθηκαν από την ομάδα OULIPO (Εργαστήρι Δυνητικής Λογοτεχνίας, Παρίσι) και στο πλαίσιο της σχετικής εκπομπής του Τρίτου Προγράμματος της γαλλικής ραδιοφωνίας, στην οποία συμμετείχε επί 15 χρόνια, επέβαλε κανόνες στους γράφοντες (όπως η υποχρεωτική αναφορά σε κάποιες λέξεις, διαλεγμένες στην τύχη), κανόνες που, αν και φαινομενικά καθιστούν πιο δύσκολο το παιχνίδι της γραφής, στην πραγματικότητα το διευρύνουν, του δίνουν αναπάντεχες κατευθύνσεις και λειτουργούν ως ερεθίσματα.
Το 2007 η Γαλλική Ακαδημία του απένειμε το Μεγάλο Βραβείο μυθιστορήματος και το 2014 συνυπέγραψε το κείμενο ''Είναι η ώρα της Ευρωπαϊκής αριστεράς". Το 2017 αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας από το τμήμα Γαλλικής γλώσσας και φιλολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.
«Σκέφτομαι και γράφω και στις δυο γλώσσες. Σε ποια γλώσσα ονειρεύομαι; Εξαρτάται από τα πρόσωπα που βλέπω. Αν είναι Γάλλοι, μιλάνε γαλλικά, αν είναι Έλληνες, ελληνικά», έλεγε παλιότερα αφηγούμενος την ζωή του. Ασχολήθηκε με τον κινηματογράφο και η ταινία του «Οι Αθηναίοι» κέρδισε το Α΄ βραβείο στο διεθνές φεστιβάλ κωμωδίας του Σανρούς το 1990. Για το θέατρο είχε γράψει τα «Εγώ δεν...» και «Μη με λες Φωφώ.»