Η ελληνική μας γλώσσα

Γιατί μοιάζουμε; Τι κοινό έχουμε όλοι εμείς οι Έλληνες; Τι είναι αυτό που μας συνδέει; Λέμε τραγούδια, λέμε παραμύθια, μαθαίνουμε ιστορία, κλαίμε, γελάμε, ερωτευόμαστε, παίζουμε. Δεν τα κάνουμε όλοι με τον ίδιο τρόπο, όμως όλοι λέμε σ’ αγαπώ, πονάω, πεινάω, φως, ήλιος, ουρανός και θάλασσα. Όλοι μιλάμε ελληνικά. Η γλώσσα μάς συνδέει. Η γλώσσα είναι η φλέβα που μας ενώνει όλους. Κι όπως το αίμα στις φλέβες μας, η γλώσσα τρέχει κι ενώνει τους παλιούς καιρούς και τους νέους.

Με τη γλώσσα μας επικοινωνούμε αλλά και τραγουδάμε, γράφουμε λογοτεχνία, ποίηση, κάνουμε θέατρο. Κι όπως εμείς, έτσι και η γλώσσα εξελίσσεται, αναπνέει, ξεχνάει, θυμάται κι ονειρεύεται και πλάθει νέες λέξεις για νέες ανάγκες, για νέες εμπειρίες. Και πολλές φορές οι νέες λέξεις φέρνουν νέες σκέψεις. Χωρίς τη γλώσσα πώς να μιλήσεις για τις ιδέες σου, πώς να πολεμήσεις γι’ αυτά που πιστεύεις; Χωρίς τις λέξεις, οι σκέψεις φυλακίζονται. Χωρίς τις λέξεις, η αγάπη τραυματίζεται. Χωρίς τις λέξεις, τα όνειρα μαραίνονται.

Κι όσο πιο βαθιά στον χρόνο πάνε οι ρίζες μιας γλώσσας, τόσο πιο δυνατή είναι να εκφραστεί, να διεκδικήσει, να αναρωτηθεί και να παλέψει μέχρι να χορέψει, να κάνει τραγούδι τον καημό και ποίηση τα καθημερινά. Η γλώσσα είναι η πατρίδα μας. Η γλώσσα είναι το σπίτι μας. Μέσα της γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε. Και η γλώσσα θα μας δώσει τα κουπιά για να αρμενίσουμε, τα φτερά για να πετάξουμε ψηλά… μέχρι να νιώσουμε ελεύθεροι, δυνατοί, ολόκληροι. Γιατί η γλώσσα είναι η ελευθερία μας. Είναι το «αν θέλω μπορώ να χωρέσω όλο τον κόσμο». 

Μαρία Παπαγιάννη – Συγγραφέας 
Υποψήφια για το βραβείο H. C. Andersen & Πρέσβειρα Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου 2020