
Καταχειροκροτούμενος από το κοινό - μαθητές, γονείς, εκπαιδευτικοί - ο Αργύρης Σφουντούρης μίλησε για την έφοδο των Γερμανών στο Δίστομο, τον Ιούνιο του 1944, για τα χρόνια του στο ορφανοτροφείο της Ελβετίας, τις σπουδές του στην Αστροφυσική, την ανθρωπιστική του δράση. «Ποτέ δεν ξεπέρασα τη σφαγή στο Δίστομο» είπε. «Δεν τίθεται ζήτημα αν μπορείς να ζεις με ένα τέτοιο παρελθόν· είσαι αναγκασμένος να μάθεις να ζεις με αυτό, δεν γίνεται διαφορετικά. Μάθαμε λοιπόν όλοι μας να ζούμε μ' αυτό γιατί δεν είχαμε άλλη επιλογή. Σίγουρα όλοι θα θέλαμε πολύ να το αλλάξουμε, να το σβήσουμε από μέσα μας, αλλά αυτό δεν γίνεται. Πρέπει να βρίσκεις έναν τρόπο να ζεις με αυτό και το μόνο που ίσως μπορείς να κάνεις είναι να προσπαθήσεις να το χειριστείς με τέτοιο τρόπο ώστε να του δώσεις ένα νόημα, να κάνεις κάτι θετικό με αφορμή αυτό». Ο ίδιος εξήγησε γιατί σπούδασε Αστροφυσική: «Η μαθηματική αστρονομία ήταν το πρότυπο της αποτελεσματικής σκέψης και ήθελα να εξασκηθώ πολύ, ώστε να μπορέσω, αχ, να βρω απαντήσεις και στις άλλες δύσκολες ερωτήσεις που με βασάνιζαν».