Σε κλίμα έντονης συγκίνησης η εκπαιδευτική κοινότητα του σχολείου μας αποχαιρέτησε πριν από λίγες ημέρες από την ενεργό σχολική δράση τον Πολύκαρπο Λόη, επί σειρά ετών συντονιστή των Μαθηματικών στα Εκπαιδευτήρια Γείτονα. Ο γενικός διευθυντής των Εκπαιδευτηρίων μας κ. Ελευθέριος Γείτονας, ευχαρίστησε τον εκλεκτό συνάδελφο για την πολυετή προσφορά του στο σχολείο. |
Στα 1995 που τα Εκπαιδευτήρια Γείτονα ξεκίνησαν την λειτουργία τους, οδήγησα τον γιό μου στην πρώτη τους Δημοτικού. Κοιτάζοντας πίσω συνειδητοποιώ πως τα 21 χρόνια εργασίας μου στο Σχολείο μας πέρασαν από τότε απνευστί, πράγμα που με βεβαιότητα εικάζω ότι οφείλεται στο ασφαλές και δημιουργικό περιβάλλον που, από τη φιλοσοφία του, ο Εκπαιδευτικός μας Οργανισμός μας εξασφαλίζει. Προφανώς δεν είμαι εγώ αυτός που θα αποτιμήσει την όποια προσφορά μου στο Σχολείο. Μπορώ όμως κατηγορηματικά να δηλώσω ότι το Σχολείο μου πρόσφερε απλόχερα τη δυνατότητα να αισθανθώ την χαρά της δημιουργίας και της καινοτομίας από την θέση ευθύνης που μου εμπιστεύτηκε, πράγμα για το οποίο από καρδιάς ευχαριστώ τον κύριο Ελευθέριο Γείτονα. Στο απόφθεγμα «ματαιότης ματαιοτήτων τα πάντα ματαιότης» θα έβαζα έναν αστερίσκο. Σίγουρα δεν είναι μάταιη η προσφορά και η δημιουργία δηλαδή τα χνάρια που κάποιος αφήνει στο πέρασμά του».
Ο Δημήτρης Τζαρής, που τον διαδέχθηκε υπογράμμισε: «Νιώθω ιδιαίτερη τιμή και πολύ μεγάλη ευθύνη που διαδέχομαι στη θέση του συντονιστή των μαθηματικών λυκείου, έναν υπέροχο άνθρωπο , μεγάλο δάσκαλο και έμπιστο φίλο. Ο Λόγος , βέβαια, είναι για τον Πολύκαρπο Λόη. Όταν πρωτολειτούργησε το σχολείο μας το 1995, ο κλάδος των μαθηματικών άρχισε να στελεχώνεται με συναδέλφους που είχαμε φροντιστηριακή εμπειρία και θεωρούσαμε ότι ήμασταν πλήρεις γνωστικά και παιδαγωγικά. Γρήγορα όμως , υπό το συντονισμό του κ Λόη, αντιληφθήκαμε ότι είχαμε πολλά ακόμη να μάθουμε για τα μαθηματικά και την αυστηρή και προσεκτική διατύπωση και εφαρμογή τους. Το σπουδαιότερο, όμως, είναι ότι μας βοήθησε να συνειδητοποιήσαμε ότι η προσωπική μας ανέλιξη θα πορεύονταν μέσα από την καλή λειτουργία και τις επιτυχίες του σχολείου. Δηλαδή Πρώτα το σχολείο.
Είναι εν πολλοίς έργο του κ Λόη η – θα τολμήσω να πω - ¨αδελφοποίηση¨ των μελών του κλάδου με βασικά συνδετικά στοιχεία τον σεβασμό, την αλληλοκατανόηση και την αλληλοβοήθεια. Αν μπορούσαν να απεικονισθούν κάποια βασικά γνωρίσματα του κ Λόη σε μια οθόνη, θα διαβάζαμε ¨Πάθος για τα μαθηματικά και το ρεμπέτικο¨. Ειδικά για το πρώτο – μια και δεν είναι παρούσα η σύζυγός του – σας αποκαλύπτω ότι είναι ερωτευμένος. Με άπειρες εργατοώρες και πολύ μεράκι, μορφοποίησε και άφησε ως παρακαταθήκη στο σχολείο συγγράμματα και κατασκευές, μοναδικές και βραβευμένες. Είναι μάλλον κοινή εικόνα των ανθρώπων του λυκείου , ο Λόης να εφορμά με τα γεωμετρικά του όργανα στην τάξη και στο τέλος της ώρας να εξέρχεται ¨άδειος¨ και ταυτόχρονα ¨πλήρης¨ , έχοντας καταθέσει την ψυχή του στο διδακτικό έργο, αλλά και ¨άσπρος¨ … από κιμωλία! Αυτοσαρκαζόμενος μας είχε αποκαλύψει ότι ο πατέρας του στο ξυλουργείο συνήθιζε να του λέει « μάθε παιδί μου γράμματα να μην είσαι μες στη σκόνη σαν κι εμένα». Το πρώτο το κατάφερε … το δεύτερο …Κλείνω με δυο ευχές όλων των συναδέλφων του κλάδου. Η πρώτη είναι να απολαύσει όπως αυτός θέλει το χρόνο του, και η δεύτερη, να είναι σε επαφή μαζί μας. Είναι σίγουρο ότι το ¨αποτύπωμά¨ του στο σχολείο θα παραμείνει για πολλά χρόνια!»